Oczyszczalnia ścieków typu FEL-4 składa się ze zbiornika w kształcie stożka wykonanego z włókna szklanego i żywicy poliestrowej stanowiącego obudowę zewnętrzną. Wewnątrz obudowy znajduje się drugi zbiornik bez dna o mniejszej średnicy, zwężający się ku dołowi. Wzajemny układ obydwu zbiorników nieruchomych względem siebie powoduje powstanie dwóch komór.
Specyfikacja
1 – pokrywa, 2 – korpus, 3 – dopływ, 4 – kanał peryferyczne, 5 – odpływ, 6 – zębate krawędź, 7 – pół pogrążony przegrodę, 8 – sfera aeracjna, 9 – powietrza rury, 10 – osadnik wtórny, 11 – bioładunek, 12 – rury wlotu powietrza, 13 – aerator.
Pierwsza z nich, znajdująca się w środku zbiornika wewnętrznego to komora napowietrzania. Druga, zawarta w przestrzeni pomiędzy zbiornikami to strefa klarowania cieczy działająca jako osadnik wtórny.
W środku komory napowietrzania umieszczona jest rura zasysająca o średnicy 20 cm zawieszona w odległości 10cm nad dnem zbiornika. Powietrze tłoczone odpowiednim przewodem PE o średnicy 2,5 cm uwalniane jest przy końcu rury zasysającej poprzez dyfuzor w kształcie dysku. Powietrze doprowadzone jest do oczyszczalni przy pomocy kompresora umieszczonego bezpośrednio przy oczyszczalni w ochronnej skrzynce lub w pomieszczeniu nie mieszkalnym. Kształt komory napowietrzania oraz rury zasysającej zapewnia mieszanie się oczyszczanych ścieków z powietrzem.
Pierwsza z nich, znajdująca się w środku zbiornika wewnętrznego to komora napowietrzania. Druga, zawarta w przestrzeni pomiędzy zbiornikami to strefa klarowania cieczy działająca jako osadnik wtórny.
W środku komory napowietrzania umieszczona jest rura zasysająca o średnicy 20 cm zawieszona w odległości 10cm nad dnem zbiornika. Powietrze tłoczone odpowiednim przewodem PE o średnicy 2,5 cm uwalniane jest przy końcu rury zasysającej poprzez dyfuzor w kształcie dysku. Powietrze doprowadzone jest do oczyszczalni przy pomocy kompresora umieszczonego bezpośrednio przy oczyszczalni w ochronnej skrzynce lub w pomieszczeniu nie mieszkalnym. Kształt komory napowietrzania oraz rury zasysającej zapewnia mieszanie się oczyszczanych ścieków z powietrzem.
Strefa aeracyjna (klarowania) – W jej centrum jest zainstalowana rura pionowa z aeratorem (13). Podając ścieśnione powietrze z dmuchawy do aeratora jest wsysany zagęszczony osad czynny z osadnika wtórnego (10) i mieszanka osadu ze strefy aeracyjnej (8). W taki sposób tworzy się prąd cyrkulacyjny w strefie aeracyjnej. Pozwala to utleniać zanieczyszczenia organiczne nie tylko za pomocą osadu czynnego, znajdującego się w stanie zawiesiny, ale również biopowłoki, która się rozwinęła na bioładunku (11). Oprócz tego, wskutek przechodzenia prądu cyrkulacyjnego w dół, zmniejsza się stężenie rozpuszczonego tlenu, dlatego w górnych warstwach biopowłoki rozwijają się nie tylko procesy rozkładu zanieczyszczeń organicznych, ale również procesy nitryfikacyjne (utlenienie azotu amoniaku do azotanów), natomiast w dolnych warstwach z powodu braku rozpuszczonego tlenu rozwijają się procesy denitryfikacyjne (wykorzystanie tlenu z azotanów i azotynów). W wyniku tego koncentracja azotu w oczyszczonych ściekach zmniejsza się o około 15%, w urządzeniach ze zwyczajnym systemem osadu czynnego, stężenie azotu zmniejsza się do 20%. Z tego powodu bioładunek pozwala uniknąć wpływu denitryfikacji (wypłynięcia osadu) w osadniku wtórnym. Osadnik wtórny – mieszanka osadu czynnego ze strefy aeracyjnej trafia do części stożkowej osadnika wtórnego, w której osiadł i zgęstniał osad czynny. W miarę filtrowania się mieszanki osadu przez zagęszczony osad zostają zatrzymane również drobniejsze cząstki osadu, dlatego zapewnione zostaje mniejsze stężenie zawiesiny w oczyszczonych ściekach. Oczyszczone ścieki zbierają się do kanału peryferycznego (4). W celu utrzymania równomiernego obciążenia krawędzi kanału do kanału przytwierdza się regulowane zębate ramię (6). Z kanału ścieki są usuwane przez rurę (5). Od czasu do czasu na wierzch osadnika może się wydostać osad czynny. Żeby go zatrzymać przed przeniknięciem do oczyszczanych ścieków, urządza się zanurzaną przegrodę (7). Gdy stężenie czynnego osadu w stanie zawiesiny wzrasta do 6 g/l, nadwyżka osadu jest odsysana przez rurę pionową strefy aeracyjnej (9).
2. ZALETY OCZYSZCZALNI „FEL-4”, W STOSUNKU DO INNYCH ROZWIĄZAŃ
Ø Wysoka redukcja zanieczyszczeń (do 98 % eliminacji BZT5);
Ø Brak konieczności montowania osadnika wstępnego przed oczyszczalnią;
Ø Duża odporność na nierównomierności w dopływie ścieków;
Ø Wysoka odporność na zmienne temperatury zewnętrzne (zarówno wysokie jak i niskie) – co jest związane między innymi z dobrą konstrukcją i dużą stabilnością zachodzących procesów biologicznych w złożu;
Ø Oczyszczone ścieki nie wydzielają przykrych zapachów, są bezbarwne i bezwonne;
Ø Praca oczyszczalni jest cicha i nieuciążliwa;
Ø Brak elementów ruchomych, które wymagałyby stałego nadzoru i kontroli;
Ø Długa żywotność urządzeń (oczyszczalnia wykonana jest z laminatu, czyli żywicy wzmocnionej włóknem szklanym);
Ø Brak konieczności posiadania fachowej wiedzy i sprawowania nadzoru nad zastosowaną technologią (okresowe przeglądy raz, dwa razy w roku, może dokonać osoba, która zapozna się uważnie z instrukcją obsługi i eksploatacji);
Ø Niskie koszty eksploatacji w ciągu roku;
Ø Niewielka powierzchnia potrzebna do zamontowania całego urządzenia;
Ø Możliwość modernizacji oczyszczalni bez potrzeby jej wyłączania.